Allah-û Teâla Onun Tarikatındakilere Verdiği Müjde

Allah-u Teâla جل جلاله ilham yoluyla Abdûlkadir Geylani (ks)’ye dedi ki: “Ey Abdulkadir! Ben sana söz veriyorum, hiçbir müridin tövbesiz bu dünyadan çıkmayacaklar ve onların ruhlarını imansız almayacağım. Onlar imanlarını kurtaracaklar.”
610 Yılında bir şeyh topluluğunda Şeyh Ali Bin İdris, Şeyh Ömer’e: “Ya Ömer haydi bunlara rüyanı anlat!” dedi. O da şöyle anlatmaya başlamış:
“Rüyamda sanki kıyamet kopmuş, Peygamberler ümmetleri ile birer ikişer mevkıfa geliyorlardı. Resulullah’ı صلى الله عليه وسلم gördüm. Baktım, o hepsinden ayrı bir biçimde, sel gibi kalabalıkla geliyor. İçlerinden birçok şeyh ve müritleri de vardı. Hepsinin dereceleri ayrı ayrı idi. Sonra her şeyhten fazla mensuba sahip bir adam ortaya çıkıverdi. Herkes ona hürmet etmeye koyuldu. Merak ettim: “Bu zat kimdir?” diye sordum. Cevap verdiler. ”Bu zat Şeyh Abdûlkadir’dir.” Hemen O’na koştum ve ”Bu şeyhlerin arasında senin kadar kuvvetli, mensupları arasında seninkiler kadar yakışıklı kişiler görmedim.” dedim ve şu beyitleri inşad ettim.
“Aşiretimizde bir büyüğümüz olursa, O aşiretini yükseltir. Aşireti şayet darda kalırsa, kolundan tutar kaldırır. Hangi aşiret denediyse o, onun
şeyhi oldu. Hangisi göğüs kabartmak istediyse o, onun yiğidi oldu. Nereye çadır diktiyse onun çadırı tüm yolcuların sığınağı oldu.” Evet, ben rüyamda bu beyitleri terennüm ederken uyandım. Bir de baktım ki, vaiz Şeyh Muhammed El- Hayyat başucumda dikiliyor. Ali Bin İdris, ona:
“Ne olur sen de Abdulkadir’in dilinde bu manada bir şey söyle” dedi. Bunun üzerine o da şu beyitleri söyledi:
“Benim kumandanı bulunduğum bir orduda benimle olana ne mutlu! Ben onları mukaddes bir yere götürürüm ki çok kutlu. Herkes kendi işinde ve gücünde iken, ben onları mukaddes bir yere iletirim. Benim bir mektebim vardır ki her ziyaretçinin uğrağı, benim bir tatlı su pınarım var ki, her susamışın durağı.”
Şeyh Ali bin İdris “çok güzel, çok doğru söyledin” diyerek onu taltif etti.