Hz. Pir’in Mescidinin Genişletilmesi

Onun o tesirli sözlerinden halk o kadar memnun kaldı ki medrese artık cemaati almaz oldu. İçerideki kalabalık dışarıya kadar taştı. Bu yüzden bazı yerler ve evler ona ilave edilerek medrese olabildiğine genişletildi. O şaheser binanın inşasına zenginler malen yardımlar yağdırırken fakirler de bedenen çalıştılar. Hatta orada bedenen çalışan kadınlardan biri gelip şöyle dedi:
“İşte bu, benim kocamdır. Ondan tam yirmi dinar altın parası mehir olarak alacağım var. Onun yarısını burada çalışması şartıyla, diğer yarısını ücret olarak çalışması şartıyla ona bağışladım.” Koca bu şartı kabul ettikten sonra kadın gelip Şeyh’e altın kesesini teslim etti. Adam yevmiye ile çalışmaya başladı. Şeyh adamın fakir olduğunu bildiği için ona ücretini gün aşırı öderdi.
Herkesin böyle canı gönülden çalıştığı medrese h. 528 yılında tamamlandı ve O’nun ismiyle anılmaya başlandı.
Kendisi şöyle anlatmaktadır:
“Uykuda ve uyanık hallerimde durmadan irşâd vazifesi yapıyordum. Din hakkında o kadar sözler vardı ki zihnimde, konuşup dışarıya sarf etmezsem boğazıma tıkanacak da boğulacağım sanırdım. Konuşurken önceleri yanımda iki üç kişi bulunurdu. Fakat sonra halk duyunca kalabalıklaştı. Bulunduğum yer
Halkı almaz oldu. Bab’ül Hilbe denilen yerdeki namazgâha gittim. Halk peşimi bırakmadı, bu defa orada irşâd vazifesine başladım. Dışarıda büyük bir kürsü buldular, beni oraya çıkardılar, geceleyin halk, elinde kandil olduğu halde toplanıyorlar, benim canlı ve ateşli konuşmalarımı vecd içinde dinliyorlardı. Sonraları o yer de onları almaz oldu. Bu defa büyük bir tepenin üstünde yine büyük bir kürsü kurdular. Halk akın akın geldi; atlar üzerinde, haşyet içinde, vecdle dinlemeye başladılar. Yetmiş bin kişiden fazla bir halk kitlesi dinliyordu beni.”