Berâ Bin Âzib – Kıblenin değiştiğini haber veren sahâbî.

Berâ bin Âzib, Resûlullahın hicretinden önce Medîne-i münevverede küçük yaşta iken Müslüman oldu. Babası Âzib de Sahâbî idi. Dînî hükümleri Peygamberimizden önce hicret eden Eshâb-ı kirâmdan ve babasından öğrendi. Hazret-i Berâ, Resûlullahın ve diğer sahâbenin hicretlerini şöyle anlatıyor:

Medîne halkının sevinci

“ResûlullahınEshâbındanMedîne’ye ilk gelenler, Mus’ab bin Umeyr ile Abdullah İbni Ümmi Mektûm idi. Bunlar Medîne’deki Müslümanlara Kur’ân-ı kerîm okutuyorlardı. Sonra Bilâl-i Habeşî, Sa’d bin EbiVakkâs, Ammâr bin Yâser hicret ettiler. Bunlardan sonra Hazret-i Ömer yirmi kişi ile birlikte geldi.

Nihayet Resûlullah efendimiz Medîne’ye hicret ettiler. İşte bu anda Medîne halkının Resûlullahın teşrifine sevindiği kadar, hiçbir şeye sevindiğini görmedim. Ben de Peygamberimiz gelmeden az önce uzun sûrelerden sayılan sûrelerle beraber “SebbihismeRabbike’l-a’lâ” sûresini okumuştum.”

Berâ bin Âzib, Resûlullah ile beraber onbeş savaşta bulundu. Bedir harbinde çocuk yaşta idi. Bu hususta kendisi demiştir ki:

– Resûlullah efendimiz ben ve İbni Ömer küçük yaşta olduğumuz için bizi Bedir savaşına göndermedi.

Hazret-i Berâ, kıblenin Ka’be’ye çevrilmesini bildiren sahâbîdir. Şöyle anlatıyor:

Resûlullah efendimiz Medîne’ye teşrif ettikleri zaman onaltı veya onyedi ay kadar Mescid-i Aksâ’ya doğru namaz kıldı. Allahüteâlânın emriyle kıble Ka’be’ye doğru oldu. Peygamberimizin Ka’be-i Muazzamaya doğru kıldırdığı ilk namaz ikindi namazı idi.

Peygamberimizle namaz kılanlardan biri mescidden çıktı. Yolda giderken bir mescidde cemaatle namaz kılanlara rastladı ki, onlar rükü’da idiler. Onlara:

– Resûlullah efendimizle beraber Mekke’ye doğru namaz kıldığıma Allah için şehâdet ederim, deyince, namazlarını bozmadan oldukları gibi Ka’be-i Muazzamaya döndüler.

Peygamberimiz Mescid-i Aksâ’ya doğru namaz kılarken Yahûdîlerle diğer Ehl-i Kitâb bundan hoşlanırdı. Kıble değişip yüzünü Beyt-i şerîfe doğru döndürünce bunu beğenmediler.

Kıble değişmeden önce Mescid-i Aksâ’ya doğru namaz kılıp, vefât eden kimseler vardı. Bunlarla ilgili olarak Allahüteâlâ; “Allah sizin îmânınızı, ibâdetinizi boşa çıkarmaz” [Bekara:143] meâlindekiâyet-i kerîmeyi indirdi.

Önce Müslüman ol

Hazret-i Berâ, Uhud harbinde meydana gelen bir hâdiseyi şöyle naklediyor:

Uhud harbinde yüzü zırh ile örtülü bir kişi Peygamber efendimize gelerek arz etti:

– YâResûlallah! Şimdi harb edeyim de sonra mı Müslüman olayım, yoksa hemen mi?

 

Resûlullah buyurdu ki:

– Önce Müslüman ol, sonra harb et!

O kimse Müslüman oldu. Sonra harbe girerek şehîd oldu. Bunun üzerine Resûlullah efendimiz:

– Az iş yaptı, fakat çok sevâb kazandı, buyurdu.

Berâ bin Âzib buyuruyor ki:

BirgünResûlullah efendimiz ile beraber Ensârdan bir zâtıncenâzesine gitmiştik. Resûl-i ekremmübârek başı öne eğik olarak mezarın başına oturarak üç defa;

– YâRabbî! Kabir azâbından sana sığınırım, dedikten sonra şunları anlattılar:

Bütün kapılar açılır

Mü’min öleceği zaman Allahüteâlâ, yanlarında kefen ve güzel koku bulunan, yüzleri güneş gibi parlayan melekleri gönderir. Onlar bu mü’minin göreceği bir yerde beklerler. Rûhunu teslim ettiği zaman yer ile gök arasındaki ve göklerdeki bütün melekler onun için istiğfâr edip, Allahüteâlâya, onun bütün günâhlarını affetmesi için duâ ederler. Göklerin bütün kapıları kendisi için açılır, her kapı kendisinden geçmesini ister.

RûhuAllahüteâlânın huzuruna çıktığı zaman, melekler derler ki:

– YâRabbî! Bu filân kulunun rûhudur.

Allahüteâlâ buyurur ki:

– Onu geri çevirin ve onun için hazırladığım mükâfât ve ihsânları kendisine gösterin. Çünkü ben ona vâdettim: (Sizi topraktan yarattım ve tekrar toprak yapacağım, tekrar topraktan çıkaracağım.) [Tâhâ: 55]

Rûh kabrine döner ve hattâ kendisini defnedip dağılanların ayak seslerini dahî duyar. Meleklerle aralarında şu konuşma geçer:

– Rabbin kimdir?

– Rabbim Allahtır.

– Dînin nedir?

– Dînimİslâmdır.

– Size doğru yolu göstermek üzere Allah tarafından gönderilen zât kimdir?

– O zât Muhammed aleyhisselâmdır.

Bu cevabı verince biri:

– Doğru söyledin, der.

 

İşte bu, Allahüteâlânın buyurduğu, (Allah îmân edenlere dünya ve âhirethayâtında o kararlı sözlerinde dâimâsebâtihsân eder) [İbrahim: 27] sözün ma’nâsıdır.

Sonra karşısına yüzü, elbisesi ve kokusu güzel biri gelir ve der ki:

– Ni’metleri devamlı olan Allahüteâlânın Cennet ve rahmeti ile sana müjdeler olsun.

Cennetten kapı açın

Mü’min kimse sorar:

– Allah sana hayırlı karşılıklar versin, sen kimsin?

– Ben senin dünyadaki iyi amellerinim. Sen dâimâ Allaha ibâdet etmek için koşar, isyâna ise, yaklaşmazdın. Bunun için Allahüteâlâ seni hayırlı, güzel ni’metlerle mükâfatlandırdı.

Bundan sonra biri der ki:

– Buna Cennetten bir döşek getirin ve Cennetten kabrine bir kapı açın.

Bir döşek getirilir ve Cennete doğru bir kapı açılır. O mü’min de der ki:

– Yâ Rabbi! Kıyâmeti çabuk getir de bir an önce âileme, çocuklarıma kavuşayım.

Kâfirler, dünyadan alâkasını kesip öleceği zaman, şiddetli azâb yapan melekler, ateşten elbise ve katrandan gömleklerle karşısında dururlar. Rûhu çıktığı zaman yer ve gökteki bütün melekler kendisine la’net ederler. Göklerin kapıları kapanarak hiçbir kapı onun habis, kötü rûhunun kendisinden geçmesini istemez. Böylece rûhu geri döndürülür.

Büyük azâbı gösterin!

Melekler derler ki:

– YâRabbî! Bu falan kulunun rûhudur, yerler ve gökler bunu kabûl etmiyorlar.

Allahüteâlâ buyurur ki:

– Onu geri çevirin ve ona hazırladığım büyük azâbı gösterin. Çünkü ona da; “Sizi topraktan yarattım, yine toprağa iade edeceğim ve tekrar topraktan çıkaracağım” diye va’dettim.

Sonra rûhu mezarına götürülür. Hattâ mezarının yanından dağılmakta olanların ayak seslerini de işitir. Ona da melekler sorar:

– Rabbin kim, Peygamberin kim ve dinin nedir?

O kâfir kimse de der ki:

– Bilmiyorum.

Bundan sonra çirkin elbiseli, pis kokulu ve vahşi yüzlü biri gelip karşısına dikilerek der ki:

– Allahıngadabı ve sonsuz azâbı sana müjde olsun.

– Sen kimsin?

– Ben senin dünyada iken yaptığın çirkin amelinim. Sen kötülüğe, Allahüteâlâyaisyâna koşa koşa giderdin, fakat ibâdete ve tâate gevşek davranır, yapmazdın. İşte bugün Allahüteâlâ kötülüğünün ve küfrünün cezâsını sana çektirecek.

Sonra gözleri görmeyen, konuşamayan ve kulakları duymayan bir melek onu yakalar. Onun için demirden bir tokmak hazırlanır. Bütün insanlar ve cin toplansalar onu yerinden kaldıramazlar. Hattâ dağlara vurulsa, kül ve toprak hâline getirir. Bununla kendisine bir kere vurulduğu zaman parçalanır, kül hâline gelir. Tekrar dirilir ve alnına öyle şiddetli vurulur ki, insan ve cinden başka yeryüzündeki bütün mahlûklar onun bağırmasını işitirler. Sonra bir melek seslenir:

– Buna ateşten iki demir levha getirin ve mezarından da Cehenneme doğru bir kapı açın!

Hemen onun kabrine ateşten iki demir levha döşenir ve Cehennemden de bir kapı açılır.

Cennete götüren amel

Berâ bin Âzib diyor ki:

Bir köylü, Resûlullaha gelip dedi ki:

– YâResûlallah! Beni Cennete götürecek bir ameli bana öğret.

Peygamberimiz bunun üzerine buyurdu ki:

– Aç kimseleri doyur, susuz olana su ver, emr-i ma’rûf ve nehy-i münker yap, ya’nîAllahüteâlânın emirlerini, iyi amelleri insanlara öğret, harâm ve yasak olan kötü şeyleri de insanlardan men et. Bunlara gücün yetmezse hayırlı, güzel olmayan sözlerden dilini sakındır.

Berâ bin Âzib, Medîne’nin etrafına harb için hendek kazılırken, Resûlullahın hâlini şöyle anlatır:

Resûl-i ekremi hendek kazıldığı esnâda bizimle birlikte toprak taşırken gördüm. Kucağında taşıdığı toprak, mübârek karnının beyazlığını örtmüştü. Bu sırada Abdullah bin Revâha veya Âmir bin Ekva’nın bir şiirini söylüyordu.

“YâRabbî! Sen bize hidâyet etmemiş ve doğru yolu gösterip bize rahmet etmemiş olsaydın, biz muhakkak dalâlette kalırdık. Üzerimize hücum eden kâfirler, sakındığımız fitne ve fesâdı bize ulaştırmak istedikleri ve bizimle karşılaştıkları zaman, Sen bizim kalblerimize sabır ve rahatlık ver, bizi onlara karşı güçlü yap!”

Su fışkırdı

Yine Hazret-i Berâ, Peygamberimizin Hudeybiye’dekimu’cizesini şöyle bildiriyor:

Hudeybiye’de bir kuyu vardı. Biz buraya gelince kuyunun suyunu tamamen çekerek bir damla su bırakmamıştık. Bu hâl, Resûlullaha arz edilince kuyunun yanına gelip kenarına oturdu. Sonra içinde biraz su bulunan bir kap istedi. Getirilen su ile abdest aldı. Sonra ağzını çalkaladı. Yavaşça duâ edip, abdest ve çalkantı suyunu kuyuya döktü. Kuyuyu Resûlullahın emri ile kısa bir müddet bu hâlde bıraktık. Bir müddet sonra kuyuda istediğimiz kadar su hâsıl oldu. Biz ve hayvanlarımız gidinceye kadar suya kandık.

 

Hazret-i Berâ buyurdu ki:

Resûlullahı yatsı namazında Tin sûresini okurken dinledim. Daha önce ondan güzel sesli hiçbir kimseyi dinlememiştim.

Bir defasında Resûlullah efendimiz Berâ bin Âzib’e buyurdu ki:

– Yatacağın zaman önce abdest al. Sonra sağ tarafına uzanıp yat ve şöyle duâ et: Allahümmeinnîeslemtüvechîileyke ve fevvedtüemrîileyke ve elce’tüzahrîileykeragbeten ve rehbetenileyke lâ melceevelâmencâ minke illâ ileyke. Âmentübikitâbikellezîenzelte ve binebiyyikellezîerselte.

YâBerâ! Bunlar son sözün olsun. Şâyet bu gece içinde ölecek olursan Müslüman olarak ölmüş olursun.

Yedi şeyi emretti

Berâ bin Âzib buyurdu ki:

Resûlullah efendimiz bize yedi şeyi emredip, yedi şeyi de yasakladı. Emrettikleri:

Birincisi, cenâzeye katılıp kabre kadar gitmek. İkincisi, hastaları ziyâret etmek. Üçüncüsü, da’veteicâbet etmek. Dördüncüsü, mazluma yardım etmek. Beşincisi, yeminin gereğini yapmak. Altıncısı, selâma cevap vermek. Yedincisi, aksırdığında Elhamdülillah diyene, Yerhamükellah demek. Yasakladıklar:

Birincisi, gümüş kap kullanmak. İkincisi, altın yüzük takmak. Üçüncüsü, erkeklerin ipekli elbise giymesi. Dördüncüsü, erkeklerin ipekli dîbâ giymeleri. Beşincisi, erkeklerin ipek ibrişimli elbise giymeleri. Altıncısı, kalın ipek kullanmak. Yedincisi, ipek yatak kullanmak.

Berâ bin Âzib hayatının son zamanlarında Kûfe’ye yerleşti. 691 yılında Mus’ab bin Zübeyr zamanında burada vefât etti. Ölünceye kadar burada fıkıh ve hadîs-i şerîf öğretti.